de legende

De feeën leefden onopvallend onder de meidoornstronken, in schitterende, heldere kamers, bezaaid met sterren en spiegels zo verblindend dat je er niet naar kon kijken zonder je ogen te sluiten.
Zo licht als ze waren, werden ze bijna als onzichtbaar beschouwd, en ze droegen fijne gewaden van spinnendraad. Hun adem verspreidde een zachte bloemengeur die tot in Landaville zweefde.
Altijd vriendelijk hielpen ze de bewoners: ze vonden verdwaalde dieren terug, brachten taarten tijdens de vastentijd en pruimen bij de oogst. Ze hielden van lachen, ronddraaien en kringdansen… maar verdwenen zodra ze kinderen hoorden naderen.
Wat ze boven alles vreesden, was de Sotré.
Bij het minste geluid dat zijn komst aankondigde, vlogen ze weg als bange mussen, vluchtten naar hun huizen en barricadeerden zich zorgvuldig – met angstige, bonzende harten.